De ziekte van Chrohn
“Ik heb een ziekte die mijn hele spijsverteringskanaal aantast. Bij de ziekte van Crohn denken witte bloedcellen dat er wondjes in mijn darmen zitten. Ze proberen die ‘wondjes’ te genezen, maar omdat ze er niet echt zijn, kunnen ze juist ontstaan. Dit leidt tot ontstekingen op verschillende plekken. Ik krijg nu eens in de vier weken een infuus met het medicijn Infliximab. Dit zorgt ervoor dat mijn witte bloedcellen minder actief worden en daardoor voel ik me een stuk beter.”
Binnen een week in het ziekenhuis
“Toen ik jonger was, had ik altijd veel last van buikpijn. Daardoor kon ik niet goed eten en viel ik erg veel af. We gingen vaak naar de huisarts, maar die dacht dat het iets psychisch was—dat ik een eetstoornis had. Hoe vaak ik ook zei dat dat niet zo was, de buikpijn bleef. Soms had ik zelfs bloedverlies en het afvallen werd steeds erger. Toen ik veertien was, ben ik naar een andere huisarts gegaan. Die vertrouwde het gelukkig niet en liet bloed prikken. Mijn ontstekingswaarden bleken extreem hoog. Binnen een week lag ik in het ziekenhuis, kreeg ik medicijnen en onderging ik allerlei onderzoeken.”
Eindelijk een verklaring
“Gek genoeg voelde ik me opgelucht toen ik de diagnose kreeg. Ik besefte nog niet helemaal dat de ziekte van Crohn chronisch is en dat ik er nooit meer vanaf zal komen, maar het was fijn om eindelijk een verklaring te hebben. Die week in het ziekenhuis was ontzettend stressvol. Ik kreeg een endoscopie, een gastroscopie en meteen een sonde. Ik onderging het allemaal maar gewoon, want ik dacht steeds: ‘Het moet toch gebeuren, anders moet het later alsnog.’