De Opkikkerdag van Sélah

Sélah is vijf jaar oud en heeft een hartafwijking, maar laat zich daar niet door tegenhouden. Ze is vrolijk en houdt van een feestje. En haar Opkikkerdag? Die was op 13 september en één groot feest! Wij spraken haar moeder Kimberley over Sélahs Opkikkerdag.

“Mijn man Stephan en ik hebben vier kinderen. We hebben een tweeling Emma en Levi (11), Sem (9) en Sélah (5). Ons gezin bestaat uit twee culturen. Ik ben Surinaams en mijn man Stephan is Nederlands. Van beide culturen hebben we de gezellige kant meegenomen naar ons gezin. We houden écht van een feestje en lachen. We zijn enorm hecht met elkaar en in tijden van nood zijn we er voor elkaar.”

Spanning en onzekerheid

Het gezin kreeg een Opkikkerdag omdat Sélah ziek is. “Sélah is ons zonnetje in huis. We noemen haar de kers op de taart. Ze weet wat ze wil en houdt van een feestje. Voor haar is er elke dag wel iemand jarig in huis. Ze is ook dol op dieren, vooral op haar dierenknuffels: haar konijn heeft ze altijd mee.”

“Sélah is ons hartekind. Ze heeft namelijk een hartafwijking. Sélahs aorta was te kort, waardoor die moest worden verlengd met een stukje van een donor. Dat was een zware operatie. De operatie duurde tien uur. We keken uit naar dat stukje van de donor, omdat je dan verder kunt met je leven. Dat was de verwachting die we hadden.”

“Toen ze werd afgekoppeld van de hart-longmachine, kreeg ze een bloedprop, waardoor ze een herseninfarct kreeg en dertien keer gereanimeerd moest worden. Daarna bewoog ze haar gehele linkerkant niet. We hebben een week in spanning en onzekerheid geleefd. De diagnose was Cerebrale Parese. Vanaf dat moment rolden we van de ene molen in de andere. Ons leven stond echt even stil.”

Ontvang en geef terug

“Het donorbuisje groeit niet mee, dus Sélah zal later opnieuw een hartoperatie moeten ondergaan. Dat brengt de nodige onzekerheid met zich mee: is er bijvoorbeeld wel een nieuwe donor? Of misschien is de technologie tegen die tijd wel zo verbeterd dat ze het op een andere manier kunnen doen. Maar daar denken we nu nog niet te veel over na. We plukken de dag elke keer zoals die komt.”

“De naam Sélah betekent ‘ontvang en geef terug’. Dat past helemaal bij haar. We hebben meerdere keren gedacht dat we haar moesten loslaten en meerdere keren gedacht: dit is het dan. En al die keren kregen we haar weer terug. We mochten haar ontvangen,” vertelt Kimberley.

“Op dit moment gaat het goed met Sélah. Ze leert om haar linkerarm weer te gebruiken in een klasje. Haar linkerarm wordt gestimuleerd om meer te gebruiken. Dat is een heel pittige en intensieve training. Maar we zijn enorm dankbaar voor de expertise.”

Een dag om nooit te vergeten

De dag zelf ervaarde het gezin als één groot feest: “We hebben erg genoten van de mooie ervaring. We waren al anderhalf jaar bezig met het plannen van deze dag, en dit was precies het juiste moment. Het begon al toen we de vlaggen zagen hangen. Daarna stapten we in een sportauto, mochten we kijken bij een kraan en toen… de Albert Heijn-bus! Die was speciaal geregeld voor Sélah. Zij is namelijk heel groot fan van de Albert Heijn. Ze hadden een hele bolderkar vol cadeautjes geregeld: knuffels, mini’s, een houten kassa, sleutelhangers, zelfs sokken met hamsters erop. Ik werd daar zo emotioneel van, het was heel overweldigend. Het voelde een beetje als All You Need Is Love.”

“Er was voor iedereen wel wat leuks, aan iedereen gedacht. Emma vond het super leuk om de prinsessenjurk aan te doen. Ook had ze het de hele dag over de roze limousine. Daarbinnen vonden ze het een feestje: voor de chauffeur was niets te gek. De mannen stapten in de sportauto’s en in de helikopter.”

Wat de dag extra bijzonder maakte, waren de vrijwilligers. “Ze waren echt fantastisch,” vertelt Kimberley. “Ze liepen met ons mee, hielden de tasjes vast en duwden de rolstoel. Wij staan altijd ‘aan’, dus als iemand zegt ‘dat doe ik wel’ dan raakt dat je. Ze deden het met zoveel toewijding. Ik voelde me enorm bij hen op mijn gemak.”

Na de Opkikkerdag

“We hebben het de hele zondag over de Opkikkerdag gehad. We hadden een overnachting, dus op zondag konden we elke plek aanwijzen waar we waren geweest en wat we hebben gedaan. Nu zijn de kinderen ook enthousiast om zich in te zetten voor Stichting Opkikker. Ze doen een spreekbeurt over de stichting en zamelen blikjes in.”

Stephan is als vader en partner een enorme steun. “Hij doet zoveel,” vertelt Kimberley. “Hij moet zich vaak in bochten wringen om werk, zorg en de activiteiten van de andere kinderen te combineren. Ik ben enorm dankbaar dat Stephan daarin mee kan veren. Dat heeft dit verhaal ons wel geleerd en gebracht. En nu we de situatie hebben geaccepteerd komen daar mooie dingen uit. We genieten nu enorm met elkaar.”