Ouders in gesprek

Ouders die eerst zelf een Opkikkerdag meemaken en vervolgens in de rol van vrijwilliger voor Stichting Opkikker kruipen. We zien het steeds vaker! Hoe is het om een Opkikkerdag van beide kanten mee te maken? En waarom is het zo belangrijk? Een gesprek over de gedeelde passie van Natascha en Edwin. 

Edwin: Wij zijn in 2019 in aanraking gekomen met Stichting Opkikker. Vanwege de hartafwijking van mijn oudste zoon Jesper werden wij uitgenodigd voor een Opkikkerdag. Het was een fantastische dag en ik wist meteen: als ik iets terug kan doen voor de stichting, dan ga ik dat doen! Ik was op dat moment nog herstellende van een ernstig ongeluk, maar sinds 2021 ben ik vrijwilliger bij Stichting Opkikker. En jij?

Natascha: In 2021 hebben wij onze eerste Opkikkerdag gehad. Onze zoon Shane heeft een zeer zeldzaam syndroom. Daardoor zijn wij zijn hele leven lang veel in het ziekenhuis te vinden. Eind vorig jaar hebben wij ook nog een Opkikkerdag gehad voor onze dochter Vanity, die hetzelfde syndroom blijkt te hebben. Beide Opkikkerdagen zijn heel waardevol voor ons geweest. Wat is jou het meest bijgebleven van jullie Opkikkerdag?

Edwin: Dat de jongens zó ontzettend genoten hebben. We wisten natuurlijk niet wat we van te voren konden verwachten en wat we gingen doen. Maar het was een dag zonder zorgen. Ik heb me die dag werkelijk nérgens druk om gemaakt.

Natascha: Ja, zo zie ik dat ook. Je wordt aan het begin van de dag met open armen ontvangen en dat warme gevoel blijft de rest van de dag aanwezig. Een hele dag ontzorgd worden, dat is gewoon zó waardevol. Voor het zieke kind, maar ook zeker voor de ouders en broertjes en zusjes. Een Opkikkerdag beleef je samen.

Edwin: Als je terugdenkt aan jullie Opkikkerdag, wat was dan het grootste lichtpuntje van die dag?

Natascha: Daar hoef ik niet lang over na te denken! We waren bij de dierenambulance en kregen allemaal een kip in onze handen. Aan het begin stonden Shane zijn armen helemaal stijf van de spanning, maar gedurende de activiteit zag je hem helemaal ontspannen. Ook Vanity was zó aan het genieten en lachen. Dat was zo’n mooi moment. En bij jullie?

Edwin: Dat vind ik lastig te zeggen, want de hele dag was geweldig. Jesper is normaal gesproken iemand die heel erg moet ontdooien in een nieuwe situatie, maar tijdens de Opkikkerdag was dat helemaal niet het geval. Juist omdat het allemaal op zijn eigen tempo ging. Allebei de kinderen hebben de hele dag door gelachen. Daar kijk ik met heel veel plezier op terug.

Natascha: Dat snap ik. Die momenten blijven je altijd bij! Je vertelde net dat jij nu ook vrijwilliger bent bij Stichting Opkikker. Wil je daar wat meer over vertellen?

Edwin: In 2021 heb ik mezelf opgegeven als gezinsvrijwilliger bij Stichting Opkikker. En ik vind het heel fijn dat ik nu zelf iets terug kan doen voor de stichting en natuurlijk andere gezinnen. Je ziet heel veel blije gezichten, dat geeft zoveel positieve energie. Stichting Opkikker voelt als een warm bad, een tweede familie noem ik het altijd. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat is het één groot feest.

Natascha: Toen wij aan het einde van onze Opkikkerdag door de erehaag reden, wist ik al meteen dat ik ook ooit iets terug wilde doen voor de stichting. Helaas is de zorg van mijn kindjes op dit moment te intensief en kan ik niet een hele dag weg. Een dag als gezinsbegeleider helpen lijkt me fantastisch, maar kan daarom nu nog niet. Maar ik ben wel al twee keer op Valentijnsdag bij andere ambassadeurs langs de deuren gegaan om Valentijnspakketten rond te brengen als vrijwilliger.

Edwin: Ja, dat zijn ook echt geweldige dagen! En wat goed dat je dat doet!

Natascha: Ja, zulke momenten wil ik niet missen. Het klopt dat je zegt dat het heel veel positieve energie geeft om al die blije koppies te zien. Ik laad zulke dagen helemaal op. Wat heb jij ondertussen allemaal al gedaan?

Edwin: Het is bijna teveel om op te noemen. Naast gezinsvrijwilliger ben ik ook dare devil geweest tijdens de Ambassadeursdagen, ben ik soms coördinator tijdens de Opkikkerdagen en ook met de Valentijnsactie ben ik altijd wel van de partij!

Natascha: Dat is veel! Waarom vind je het zo belangrijk om dit te doen?

Edwin: Stichting Opkikker is zo’n warme stichting en de dankbaarheid die je van de gezinnen krijgt is onbeschrijfelijk. Ik zeg altijd: je moet het een keer meemaken en ik weet zeker dat je dan heel snel nog een keer komt!

Natascha: Ja, een Opkikkerdag moet je zelf ervaren. De band die wij ondertussen hebben gekregen met Stichting Opkikker en de mensen die daar werken, is heel bijzonder. Dat gun ik iedereen!