Bijna 200 gezinnen heeft Marjan al begeleid als vrijwilliger bij Stichting Opkikker. Ze was er als één van de eersten bij en is sindsdien niet meer weg te slaan. Ze heeft de stichting van dichtbij zien veranderen. Van individuele Opkikkerdagen naar Super Opkikkerdagen en nu – door corona – naar Opkikkermomenten. Het komt bijna niet voor dat Marjan niét aanwezig is tijdens een Opkikkerdag. Wij spraken haar over haar passie voor Stichting Opkikker.
“Ruim 20 jaar geleden liep ik met mijn moeder rond op een 50PlusBeurs. Er was daar een vrijwilligersplein waar allemaal goede doelen stonden. Toentertijd was ik als vrijwilliger bij Amnesty International en ik wilde even kijken of hoe hun kraam erbij stond. Ik raakte daar in gesprek met Martha – een enthousiaste vrijwilliger van Stichting Opkikker – en werd meteen ook ontzettend enthousiast. Op dat moment had ik een baan voor 40 uur in de week en deed dus al vrijwilligerswerk voor Amnesty International, maar het leek me gewoon zo mooi om kinderen en gezinnen blij te maken!”
Het is zo geweldig om gezinnen met een ziek kind een dag met een lach te bezorgen. Ze even alle ellende te laten vergeten.
“Stichting Opkikker is een hele open organisatie. Het is zo geweldig om gezinnen met een ziek kind een dag met een lach te bezorgen. Ze even alle ellende te laten vergeten. Eén Opkikkerdag kan ik me nog goed herinneren. Dat was de Individuele Opkikkerdag van een Orthodox Joods gezin. Het jongetje dat ziek was, wilde ontzettend graag archeoloog worden. Het was hartje winter en belachelijk koud. Het Archeon had speciaal voor ons zijn deuren geopend en een schat begraven. Het gezin had echt een geweldige dag. Ze waren zo dankbaar. Naderhand hoorde ik dat zij in Jerusalem een boompje voor ons hebben gepland.”
“Tijdens Opkikkerdagen sta ik nu vaak als gastvrouw bij een beleving. Dat vind ik helemaal leuk, want dan zie ik heel veel verschillende gezinnen. Door corona kunnen deze dagen helaas niet doorgaan. Gelukkig zit Stichting Opkikker niet stil en vinden er wel kleinschalige Opkikkermomenten plaats. Ook dit zijn mooie dagen waarbij de gezinnen volop genieten. Uiteraard zijn het niet de Opkikkerdagen zoals we die gewend zijn, maar ik ben blij dat we op deze manier toch iets voor de gezinnen kunnen betekenen. Als vrijwilliger beleef je de dag wel heel anders, want we mogen bijvoorbeeld niet bij de gezinnen naar binnen. Op deze manier heb je minder contact met de gezinnen en dat is natuurlijk wel jammer. Ik kan dan ook niet wachten tot we weer échte Opkikkerdagen mogen organiseren!”
