“Toen ik de volgende ochtend wakker werd, dacht ik maar aan één ding: gisteren was zo fijn.”
Over Finn
Wat er ook gebeurt; altijd blijven lachen! Dat lijkt wel het motto te zijn van Finn. Zijn vader vertelt ons dat hij zijn hele leven al een stralende jongen is: “Het maakte eigenlijk niet uit wat er gebeurt. Finn blijft lachen!”. Finn is een jongen van negen jaar oud en houdt van buitenspelen, judo en knutselen. En niet te vergeten: zeilen! Met familieleden die allemaal helemaal gek zijn van zeilen, zit Finn nu zelf ook in een zeilklas. Hij vaart dan met een eigen bootje! Ieder jaar maken ze een wel heel bijzondere boottocht: met de hele familie gaan ze op zoek naar de boot van Sinterklaas. Dit doen ze tijdens de intocht van Sinterklaas in Hoorn. En raad eens? Tot nu toe hebben ze hem ieder jaar gevonden!
“Ons gezin is niet anders dan andere gezinnen”, vertelt Rob, de vader van Finn. Finn heeft de stofwisselingsziekte CSID, wat in Nederland maar 25 keer voorkomt. Ook is hij in het verleden geopereerd aan zijn schedel en loopt hij momenteel bij de oogarts voor een chronische oogontsteking. “Toen Finn een jaar of twee was, had hij veel last van diarree”, vertelt Rob. “Ik denk dat we iedere verjaardag wel de badkamer hebben gezien”. Het duurde anderhalf jaar voordat ze erachter kwamen waar dit door kwam; Finn bleek CSID te hebben. Hij mist een enzym in zijn darmen, waardoor suikers niet (goed) worden afgebroken. “Nu we de juiste medicijnen hebben, kan Finn eigenlijk weer een heel gewoon leven leiden. Natuurlijk moeten we er nog wel op letten, maar er zijn tegenwoordig zoveel suikervrije producten op de markt, dat het ons wel heel makkelijk wordt gemaakt”.
De Opkikkerdag van Finn en zijn gezin
Vanwege de vele ziekenhuisbezoeken, hebben Finn en zijn gezin in 2017 mogen genieten van een welverdiende Opkikkerdag. Finn begint meteen te stralen als hij hierover vertelt.
“Toen we aankwamen, vroeg de lakei onze naam. Deze bleek nu wel heel toepasselijk te zijn. De lakei riep heel hard om: “mag ik een keihard applaus voor ‘familie de Koning’?”. Dat was een heel leuk begin. Vervolgens gingen we taart eten en was er speciaal voor mij suikervrije limonade geregeld.
Hier leerden we ook onze gezinsbegeleider kennen: Richard. Richard was een hele gezellige man, die ons meenam naar alle activiteiten. Via de bordjes met letters zochten we naar de volgende activiteit. Het eerste bordje stuurde ons naar de roofvogels. We mochten deze vogels zelfs vasthouden! Ze leerden ons bijvoorbeeld dat als een uil gele ogen heeft, hij overdag leeft en jaagt, met oranje ogen ’s avonds en met zwarte ogen ’s nachts. Zelfs mijn zusje Noa heeft hele grote vogels vastgehouden! Daarna gingen we ook nog langs bij de reptielen. Ik hou heel erg van dieren, dus dat vond ik heel erg leuk.
Nadat Noa en ik een eed hadden afgelegd, waarbij we met onze vingers ‘de peace’ deden, mochten we de politie helpen met allerlei taken. Toen we terugkwamen op het bureau, stond er ineens een stoel voor de deur en was alles overhoop gehaald. We moesten de boef vangen! Ik wilde de boef twee weken gevangenisstraf geven. Maar toen wilde ze me omkopen met een fiets, dus besloot ik de straf nóg meer te verhogen: drie weken de gevangenis in!
We waren ook nog bij een goochelaar langs geweest, hadden nog een fotosessie in een fotostudio en gingen cakejes versieren. Toen gingen we naar de zaal terug voor het dinerbuffet. Maar eerst was er nog een hele coole lasershow, over een kikker uit de ruimte, die naar de andere kikker wilde. Wat ik gegeten heb? Vooral héééél veel chocoladeijs.
Om Richard te bedanken voor deze dag, gaf ik hem, naast de bloem, één van mijn cupcakes. Toen gingen we naar huis met de auto en ineens stond iedereen daar. Ook Richard en de grote kikker!
Toen ik thuis was, was ik zo blij. Ik heb de hele dag het liedje ‘het is feest, feest, feest’ gezongen en toen ik de volgende ochtend wakker werd, dacht ik maar aan één ding: gisteren was zo fijn. En toen stond ik ook nog eens in de krant!”
