De Opkikkerdag van Rijk

Blog-Opkikkerdagen

 De Opkikkerdag was echt heel erg leuk. Dat we de kinderen zó hebben zien stralen, was wel echt heel bijzonder!

In slechts enkele seconden stond het jonge leven van Rijk (1) volledig op zijn kop. En niet alleen zijn leven, maar ook dat van zijn ouders Judith en Erik Jan en zijn broer Siem (4). Rijk kreeg namelijk kokend water over zich heen waardoor zijn lichaam voor meer dan 10 procent verbrand raakte. Wij spraken het gezin na hun Opkikkerdag over deze verschrikkelijke gebeurtenis.

Een kort ogenblik

Judith: “Rijk is een eigenwijs en ondeugend jongetje. Dan kwam ik de keuken in en zat hij de hageltjes uit een pak hagelslag te eten. Of hij haalde stiekem zijn speentje uit zijn bed, terwijl hij heel goed wist dat dat niet mocht. Al vanaf zijn geboorte had hij een eigen willetje. Rijk zoekt het zelf allemaal wel uit. Zo ook die ochtend. Siem was naar school en ik was thee aan het maken. Rijk stond naast me en de mok met het kokende water op het aanrecht. Rijk kon op dat moment nog niet bij het aanrecht, maar er stond een krukje. Ik keek omhoog om theezakjes te pakken en – in dat korte ogenblik – is Rijk met zijn 1,5 jaar oud op het krukje geklommen. Waarbij hij met zijn handje in de mok thee terecht kwam, de mok vervolgens omviel en hij de hele inhoud van over zich heen kreeg. Daarna viel hij op de grond en zag ik dat hij het kokende water over zich heen had gekregen. Ik ben meteen met Rijk naar de badkamer gerend om hem te koelen. Erik Jan belde de spoedpost van de huisarts en vervolgens 112. Ik was Rijk aan het koelen en wist eigenlijk al meteen dat het echt niet goed was. Toen vervolgens het ambulancepersoneel zijn overige kleding wegknipte, zagen we dat het verbrande gebied nog veel groter was dan dat wij dachten. Het ambulancepersoneel reageerde heel adequaat en zij hebben ons direct naar het brandwondencentrum gebracht.”

Zwarte plekken

Erik Jan: “Ergens dachten we toen nog dat het mee zou vallen. We zagen dat het oppervlakte van de verbranding erg groot was, maar nog niet de ernst van de verbranding. We hoopten toen nog dat we een zalfje mee zouden krijgen en hem weer lekker mee naar huis mochten nemen. Alleen hoe langer we in het brandwondencentrum waren, hoe slechter het eruit begon te zien. Je kunt namelijk met het blote oog niet zien hoe erg een huid verbrand is. Alleen hoe groot de plek is.”

 

Judith: “Rijk werd meteen helemaal ingepakt en opgenomen op de IC-afdeling. Na een enkele dagen werd er een scan gemaakt en zagen we dat diepe plekken zwart werden. Pas toen wisten we écht hoe serieus de situatie was. Vervolgens moesten we afwachten. Na 2/3 weken kijken ze hoe de huid herstelt en of er eventueel een huidtransplantatie nodig is. Deze tijd was heel intens. Om de dag werden de wonden van Rijk verzorgd. Dan werden de brandwonden uitgepakt en met een soort gaasje schoongewreven en moesten wij hem troosten, afleiden en soms ook in bedwang houden. Dit was echt vreselijk voor hem, maar ook voor ons. Wij deden dit om en om. Terwijl de één bij Rijk was, zat de ander in de kamer ernaast te bidden dat het goed zou gaan. Naderhand moesten we ook elkaar troosten.”

 

Van kruin tot kin in het verband

Judith: “Helaas bleek na 2,5 week dat de huid niet goed herstelde. De huid van zijn borst, arm en hals moest getransplanteerd worden. Zijn onderlip, wangen, kin en zelfs zijn tong waren ook verbrand, maar dit is gelukkig wel helemaal uit zichzelf hersteld. Tijdens de operatie is er huid van de bovenbeentjes van Rijk genomen. Toen zat hij echt van zijn kruin tot zijn knieën in het verband.”

Erik Jan: “Na de operatie moesten we weer afwachten. Het kan namelijk zijn dat de getransplanteerde huid niet hecht of verschuift. We durfden hem nauwelijks op te tillen. Na 5 dagen werd het verband verwijderd en bleek dat de operatie geslaagd was. We moesten nog in het ziekenhuis blijven zodat alle wonden goed zouden dichten, maar Rijk kreeg een bacterie. Waardoor hij in isolatie moest. Een verpleegkundige heeft toen in samenspraak met de chirurg ervoor gezorgd dat wij hem mee naar huis mochten nemen. Dit durfde ze aan in verband met Judith haar werk als verpleegkundige.”

 

Weer naar huis

Judith: “Het was heel erg fijn om weer thuis te zijn met zijn viertjes. We bleven namelijk om en om slapen bij Rijk terwijl de ander dan bij Siem was. In de tijd dat Rijk in het ziekenhuis lag, was er altijd één van ons thuis bij Siem. In het weekend paste soms familie op, maar ik wist vanuit mijn werk hoe belangrijk het is om er ook voor de kinderen thuis te zijn.”

 

Erik Jan: “Toen we thuiskwamen, was Siem helemaal in tranen. Die had zijn broer ontzettend gemist. Thuis ging de verzorging door. We moesten om de dag naar het ziekenhuis voor de wondverzorging en we kregen technische thuiszorg. Het uitpakken van de wonden bleef een ding, maar gelukkig deed het steeds minder zeer. De wonden op zijn benen en in zijn hals zijn heel erg lang open gebleven en een paar plekjes op mijn borst ook. Het ongeluk gebeurde in november en pas na de zomervakantie waren alle wonden geleidelijk genezen.”

Onzekere toekomst

Erik Jan: “Het is ontzettend lastig dat de situatie van Rijk blijvend is. Op zijn benen zie je goed dat er huid is getransplanteerd en ook op zijn buik zie je kleurverschil. Op zijn arm en hals heeft hij echt een brandwondenhuid, littekenweefsel. Hij draagt nu nog drukkleding en we gebruiken siliconenzalf om de huid soepel te houden, maar het is afwachten hoe de huid zich gaat gedragen zodra Rijk gaat groeien. We zijn ook bang hoe het psychisch voor Rijk gaat zijn. Wat gaat hij later van zijn huid vinden en hoe zullen andere mensen reageren? We merken het nu al. Soms vraagt iemand er heel lief naar, maar soms wijzen mensen ook. Dat is heel confronterend en daar kunnen we  echt boos om worden.”

 

Judith: “Het enige wat we zeker weten over de toekomst is dat we niet weten hoe het gaat zijn.”

 

Veel schuldgevoelens

Judith: “We hebben ons heel lang heel schuldig gevoeld. Door mijn werk als verpleegkundige was ik juist altijd degene waar mensen dingen aan vroegen en wij waren altijd zo ontzettend voorzichtig. We hebben nooit als een havik achter onze kinderen aangelopen, maar zoiets mag natuurlijk echt niet gebeuren.”

 

Erik Jan: “Het voelde alsof we hadden gefaald, maar we hebben gewoon heel erg veel pech gehad. Gelukkig hebben we heel veel steun gehad van de pedagogisch medewerker. Zij speelde met Rijk en leidde hem af tijdens de wondzorg, maar ze was er ook heel erg voor ons. Zij heeft ons ook aangemeld voor de Opkikkerdag.”

 

De Opkikkerdag

Judith: “De Opkikkerdag was echt heel erg leuk. Niet alleen voor Rijk, maar juist ook voor Siem. Dat we de kinderen zó hebben zien stralen, was wel echt heel bijzonder. Vooral de brandweer was voor allebei een hoogtepunt. Siem heeft het er nog heel vaak over, die is toch net iets ouder. Wij hebben het ook heel prettig ervaren om met de Opkikkergezinnen samen te zijn. Waar normaal gesproken tijdens het zwemmen Rijk heel erg opvalt, was dat nu niet het geval. Dat was fijn.”