Toen Douwe een jaar oud was, bewoog hij niet zo uitbundig als leeftijdsgenootjes. Bij de dokter zeiden ze dat het wel goed zou komen. Toen er niks veranderde, kwamen Douwe en zijn ouders Donny en Caroliena in de mallemolen terecht. Het bleek dat hij reuma, een scoliose, PDD-NOS en een ontwikkelingsachterstand heeft. Toch weerhoudt dat hem niet van het najagen van zijn grote droom om radio-dj te worden. ‘Ik vind het geweldig hoe ze te werk gaan in de studio.’
Pas na een jaar kwamen ze erachter dat er wat aan de hand was met Douwe. ‘Hij was niet heel actief en erg stijf. Toen wij onze zorgen uitspraken, zei de dokter dat het allemaal wel goed zou komen. Hij had gewoon een groot hoofd. Daarnaast droeg hij een redressiehelm waar het ook door zou kunnen komen. We moesten ons niet zo druk maken.’, vertelt Donny. In de loop der tijd veranderde er niks, waardoor ze toch onderzoek gingen doen in het ziekenhuis. Vanaf dat moment zijn ze in de mallemolen beland. Caroliena: ‘Wat werd vastgesteld is dat hij reuma, een scoliose, PDD-NOS en een ontwikkelingsachterstand heeft.’
Roeien met de riemen die je hebt
De situatie was niet altijd gemakkelijk voor het gezin. Ook omdat dochter Esmee diabetes heeft en lijdt aan het syndroom van Asperger. Als gezin werden er daardoor niet veel leuke dingen ondernomen. Activiteiten die Esmee leuk vond, waren voor Douwe niet haalbaar en andersom. ‘Vaak ging een van ons met Douwe en de ander met Esmee wat leuks doen.’, zegt Donny. Toch hebben ze er samen een weg in gevonden.
Caroliena: ‘Je moet roeien met de riemen die je hebt. Onze situatie lijkt voor buitenstaanders misschien niet normaal, maar dat is hij voor ons wel. Daarnaast kun je het altijd erger treffen.’ Ook Donny kan dit beamen: ‘In het begin vlogen we twee keer in de week naar Rotterdam toe voor de redressiehelm. Voor je kind doe je alles. Een arts vroeg ooit aan ons of we niet eerst over een nieuwe behandeling na wilden denken omdat het zwaar kon worden. Dat begrepen wij niet. Het is voor de gezondheid van je kind, wat moet je dan? Daar hoeven wij niet over na te denken, hoe zwaar ook.’
Een tijdje terug heeft Douwe een scoliose operatie gehad. Daarbij werd zijn rug gebroken en daarna rechtgezet met schroeven. Hij kan nu niet meer bukken. Het zit vast met twee stangen van boven tot beneden. ‘Zijn organen konden in verdrukking komen als hij niet geopereerd zou worden. Na de operatie is hij zes weken in een revalidatiecentrum geweest. Dat ging gelukkig allemaal goed. We hopen dat hij binnenkort weer voor het eerst mag fietsen.’, vertelt Caroliena.
Strak schema
Thuis hebben ze een strak schema. Het werk is op elkaar afgestemd, vertelt Donny. ‘Het zou niet kunnen dat ik opeens een andere dienst ga draaien want dan komen we in de knoei.’ Toen Douwe werd geboren, is Caroliena gestopt met werken. Caroliena: ‘Na een tijdje zeiden ze dat ik weer een hobby moest zoeken en dat was werken voor mij. Toen ben ik in de avonduren weer in de zorg aan de slag gegaan. Dat was en is nog altijd mijn uitlaatklep. Je moet wat voor jezelf blijven doen, anders word je opgeslokt.’
Tegenwoordig gaat Douwe af en toe een weekend uit logeren. Dan hebben ze wat tijd voor elkaar en doen ze vaak even helemaal niks. Donny: ‘In het begin was dat moeilijk. We wisten niet wat we met alle tijd moesten. Je bent zo gewend om te zorgen. Nu zijn die weekenden fijn om tot rust te komen.’
De droom van radio-dj
Het gaat nu goed met Douwe en zijn gezin. Hij gaat naar school toe en twee keer in de week naar de fysiotherapie. Het is zijn droom om later bij de radio te werken. ‘Het staat voor mij vast dat ik later radio-dj word’, zegt Douwe overtuigend. ‘Ik vind het geweldig hoe ze te werk gaan in de studio. Ik kijk ook vaak via de webcam mee. De techniek vind ik het leukste, bijvoorbeeld hoe ze het paneel bedienen.’
Caroliena vertelt dat dit in de praktijk een iets te grote stap is: ‘Op school hebben ze gekeken of zijn droom haalbaar is zodat hij later niet teleurgesteld wordt. Helaas is het niet haalbaar. Toch denken wij waar een wil is, is een weg. We kijken niet te veel naar de toekomst. Douwe is altijd vrolijk en heeft geen zorgen. Wat wil je nog meer? Al gaat hij vrijwillig bij de radio werken, dat zou fantastisch zijn. Het gaat er gewoon om wat Douwe wil. En dromen moet je houden, toch? We zien wel wat de toekomst brengt.’
Opkikkerdag
Sinds de Opkikkerdag is de droom van Douwe alleen maar groter geworden. Hij ging naar een echte radiostudio waar hij een shirt aan kreeg van de crew. Hij mocht plaatsnemen achter de knoppen en mensen interviewen op straat. ‘Ik vond het heel gaaf toen ik hoorde dat ik naar een studio ging. Het leukste vond ik alle knoppen.’, vertelt Douwe enthousiast.
Ook nu wordt er thuis nog vaak over de Opkikkerdag gesproken. ‘We zijn nog steeds aan het nagenieten. Het was gewoon echt een hele leuke dag. Daarnaast is het zo’n bijzonder gevoel dat een groep onbekenden dat allemaal voor je regelt. Ik heb daar veel respect voor.’, zegt Caroliena.
Na de Opkikkerdag zijn ze door verschillende radiostations benaderd die op de hoogte waren gekomen van de droom van Douwe. Donny: ‘Hij is door verschillende omroepen gevraagd om langs te komen in de studio. Allemaal dankzij Stichting Opkikker, geweldig!’
